یادش بخیر، همین چند سال پیش بود، به روزهای آخر عید که می رسیدیم برنامه ریزی‌ها برای اینکه سیزده را کجا، چطور و با چه کسانی به در کنیم، شروع می‌شد و همین‌ها هم اتفاقا از جذابیت های هفته دوم عید به حساب می آمد و تا روز موعود که همان ۱۳ به در باشد به اوج خودش می رسید.

 اما حالا همه این هیجانات قشنگ از سال گذشته و با آمدن ویروس کووید ۱۹ که از آن به مهمان ناخوانده هم تعبیر می‌شود، دارد به خاطره تبدیل می‌شود و گویا چاره ای هم نیست.

 یا باید در این سال ها با یادآوری سیزده بدر های گذشته خاطر بازی کنیم یا به دامن طبیعت رفته و بعد از آن هم به خاطره‌ها بپیوندیم.

آخر این مهمان ناخوانده یا به تعبیر خودمانی این ویروس لعنتی شوخی ندارد. دست نوازشش چنان خار زهر آگینی دارد که به تن هر کس کشیده شود سخت می‌تواند از آن بگذرد.

از همین سال گذشته که آمده داغ خیلی‌ها  را به دلمان گذاشته و اگر رعایت نکنیم  و بیخیال باشیم، ممکن است داغ بیشتری را هم به دلمان بگذارد.

بیش از یک سال است که کادر درمان همچنان در وضعیت فوق العاده قرار دارد. بسیاری از پزشکان و پرستاران آسمانی شدند تا ما روی زمین استوار بمانیم.

می دانم، جنگ ما با کرونا به مرحله فرسایشی رسیده و همه ی ما از این شعار  در خانه بمانید ها خسته شده ایم  اما چاره چیست؟ باید صبر کنیم و تا روزهای خوب دوباره بیاید.

من یک داوطلب هلال احمر هستم و در سالی که گذشت در کنار کادر درمان، بیماران  کرونایی زیادی دیده ام، به خط پایان زندگی رسیده‌های زیادی و  پرسنل بیمارستانی خسته و از پای درآمده فراوانی را دیده ام و به عنوان یک عضو کوچک از خانواده هلال احمر که همه ی اینها را لمس کرده از شما می خواهم اگر چه سخت است اما این سیزده را هم دندان روی جگر گذاشته و با خاطره بازی به در کنید.

و با هم دعا کنیم تا سیزده بدر سال آینده دوباره شنیدن صدای پای آب در جویبار، تماشای شاخسارهای سبز و صدای پرندگان را بدون کرونا تجربه کنیم.

یادمان نرود همان طور که در پایان زمستان سرد آمدن بهار نوید بخش یک زندگی جدید است با تمام شدن روزهای سخت کرونا باری دیگر شوق سفر و دورهمی‌ها به خانه‌هایمان برخواهد گشت، به امید روزهای بدون کرونا

معصومه تجری| باشگاه خبرنگاران هلال احمر استان گلستان

از شهرستان علی آباد کتول