به گزارش روابط عمومی جمعیت هلال‌احمر گلستان؛ در شرایط بحرانی به‌ویژه هنگام حملات هوایی، توجه به نیازهای خاص افراد دارای معلولیت حرکتی امری ضروری و حیاتی است. این افراد به دلیل محدودیت‌های جسمی ممکن است نتوانند به سرعت محیط خطر را ترک کرده یا به پناهگاه منتقل شوند. بنابراین، برنامه‌ریزی از پیش و آماده‌سازی دقیق محیط زندگی نقش کلیدی در حفظ جان و سلامت آنان دارد.
آمادگی پیش از بحران
پیشگیری همیشه بهترین راه مقابله با بحران‌هاست. برای محافظت بهتر از افراد دارای معلولیت حرکتی، لازم است پیش از وقوع حمله، اقداماتی انجام شود. نخست باید مسیرهای دسترسی و خروج اضطراری در منزل بررسی، پاک‌سازی و طوری طراحی شود که بدون مانع و قابل استفاده با ویلچر یا ابزار کمک‌حرکتی باشد.
در مرحله بعد، وسایل ضروری مانند داروهای مصرفی فرد، باتری یدک ویلچر، عصا، واکر و وسایل ارتباطی نظیر تلفن همراه یا بی‌سیم باید در مکان مشخص و در دسترس قرار گیرند. همچنین باید در داخل خانه محلی امن یا «پناهگاه داخلی» مشخص و تجهیز شود که متناسب با شرایط جسمی فرد باشد تا در صورت عدم امکان خروج، بتواند برای مدتی کوتاه در آن‌جا ایمن بماند.
اقدامات لازم هنگام حمله هوایی
با شنیدن آژیر خطر یا وقوع حمله، حفظ آرامش مهم‌ترین واکنش اولیه است. خانواده‌ها باید ابتدا آرامش خود و فرد دارای معلولیت را حفظ کرده و سپس با سرعت عمل، او را به سمت محل امن منتقل کنند. در صورتی که فرد از ویلچر استفاده می‌کند، پس از رسیدن به مقصد، باید ویلچر قفل شود تا از حرکت ناگهانی آن در اثر لرزش یا انفجار احتمالی جلوگیری شود.
برای افرادی که توانایی راه رفتن محدود دارند، استفاده از عصا، واکر یا دستگیره‌های ثابت هنگام حرکت الزامی است. در این حالت نیز مسیر عبور باید کاملاً هموار، بدون مانع و از پیش آماده شده باشد. در پناهگاه یا محل امن، می‌توان از صندلی ثابت و مقاوم یا فضاهایی که دیوارهای محکم‌تری دارند برای محافظت استفاده کرد.
نکات حیاتی در شرایط اضطراری
در شرایط بحران، آسانسورها ممکن است از کار بیفتند یا ایمن نباشند؛ بنابراین هرگز نباید برای جابه‌جایی به آن‌ها تکیه کرد. در صورت نیاز، استفاده از پله‌های ایمن یا رمپ‌های مخصوص معلولین، بهترین گزینه است.
همچنین لازم است فرد دارای معلولیت حرکتی همیشه تلفن همراه یا دستگاه ارتباطی نزد خود داشته باشد تا در مواقع ضروری امکان تماس با اعضای خانواده یا نیروهای امدادی را داشته باشد.
ابزار کمک‌حرکتی مانند عصا یا واکر نیز می‌توانند علاوه بر حرکت، در برابر لرزش یا ضربه به‌عنوان تکیه‌گاه و ابزار تعادل مورد استفاده قرار گیرند. این ابزارها نباید در مواقع بحران از فرد جدا شوند.
ایمنی در زمان بحران تنها با آموزش، آمادگی قبلی و همراهی نزدیک با افراد آسیب‌پذیر ممکن می‌شود. حمایت از افراد دارای معلولیت، نه‌فقط وظیفه‌ای انسانی و اخلاقی، بلکه بخشی جدایی‌ناپذیر از مدیریت مؤثر بحران‌های شهری و انسانی است.